Oğlum -II-

Rıfat Ilgaz

Sen büyük şehirlerin çocuğusun  
Kıyıda köşede büyümedin bizim gibi.  
Daha bu yaşta  
Tramvaylar, köprüler gördün,  
Trenlerde yolculuk ettin,  
İndin büyük istasyonlara;  
Görgüne sözüm yok.  
Ama bakıyorum, rahat değil çocukluğun,  
Arabalar yolunu kesiyor,  
Tele takılıyor uçurtman.  
Akarsuların, tepelerin yok.  
Var mı tarlan, yer çilekleri toplayacak,  
Bögürtlenlerini otlara dizecek,  
Çalılıkların var mı?  
Nerelerde gezdireyim,  
Hangi çocuk bahçesine götüreyim seni?  
İşe gittiğimiz günler,  
Yolumuzu gözlüyorsun  
Her gün ayrı bir komşunun penceresinden.  
Kiminin çöreğini yedin,  
Kiminin azarını.  
Güzel havalarda arsaya bırakırız,  
Bıraktığımız gibi bulmayız seni.  
Şu koskoca memlekette,  
Yeni vurgunlar bekleyen  
Arsalardan başka oyun yeri yok sana;  
Büyük şehirlere yakışır  
Çocuk bahçeleri yok.  
Hangi yurda bırakayım da   
Küfürsüz oyunlar öğrenesin,  
Hangi hemşirenin ninnisiyle  
Yatasın, öğle uykusuna.  
Hangi okulda yetiştireyim seni,  
İstediğim gibi?

Kaynak: Toplu siir Dizisi 3 Yasadikça (Çinar Yayinlari)