Memleketimi Seviyorum

Nazım Hikmet Ran

Memleketimi seviyorum : 
Çınarlarında kolan vurdum, hapisanelerinde yattım. 
Hiçbir şey gidermez iç sıkıntımı 
memleketimin şarkıları ve tütünü gibi. 

Memleketim : 
Bedreddin, Sinan, Yunus Emre ve Sakarya, 
kurşun kubbeler ve fabrika bacaları 
benim o kendi kendinden bile gizleyerek 
sarkık bıyıkları altından gülen halkımın eseridir. 

Memleketim. 
Memleketim ne kadar geniş : 
dolaşmakla bitmez, tükenmez gibi geliyor insana. 
Edirne, İzmir, Ulukışla, Maraş, Trabzon, Erzurum. 
Erzurum yaylasını yalnız türkülerinden tanıyorum 
ve güneye 
pamuk işleyenlere gitmek için 
Toroslardan bir kerre olsun geçemedim diye 
                                                                  utanıyorum. 

Memleketim : 
develer, tren, Ford arabaları ve hasta eşekler, 
kavak 
          söğüt 
                   ve kırmızı toprak. 

Memleketim. 
Çam ormanlarını, en tatlı suları ve dağ başı göllerini seven 
                                                                                alabalık 
                    ve onun yarım kiloluğu 
                                  pulsuz, gümüş derisinde kızıltılarla 
                                                       Bolu'nun Abant gölünde yüzer. 
Memleketim : 
Ankara ovasında keçiler : 

kumral, ipekli, uzun kürklerin pırıldaması. 
Yağlı, ağır fındığı Giresun'un. 
Al yanakları mis gibi kokan Amasya elması, 
zeytin 
        incir 
               kavun 
ve renk renk 
                      salkım salkım üzümler 
ve sonra karasaban 
ve sonra kara sığır 
ve sonra : ileri, güzel, iyi 
                                    her şeyi 
                hayran bir çocuk sevinciyle kabule hazır, 
çalışkan, namuslu, yiğit insanlarım 
                                        yarı aç, yarı tok 
                                                     yarı esir...