Hülyâlarimdaki Dünya
Söyleyin nerde ruhumun dünyasi o diyâr,
Ferhat gibi daglari yarip yarip gideyim...
Eşigine baş koyup da aglayayim zâr zâr,
"Ne olur gel, gel artik" diye feryât edeyim!
Yillar var senin hayalinle avunuyorum,
Kanayan şu gönlümde en onulmaz yaralar;
Kimse bilmez nasil bir hicranla yaniyorum,
Gözlerimden akan gönlümdeki hâtiralar...
Ey tatli hülyâ bir şifâ sun kendi dilinden,
Âteş-i hicranimi onunla söndüreyim.
Vur mizrabini nagmeler duyur bamtelinden,
Duyur ki onunla efgânimi dindireyim.
Kaynak: Sizinti, Eylül 1998
|
Puan: 2.3076923076923 / 13 Oy
Arkadaşına Gönder 
Yazdır 
Hata Bildir
Bu şiire link vermek isterseniz aşağıdaki linki kullanabilirsiniz
Bu şiire bir forumdan link vermek isterseniz aşağıdaki linki kullanabilirsiniz