Ölümün Verâsı
Gelenler bu dünyâya gidiyor birer birer,
Öteye inanmayan sînelerde burkuntu.
Her gün ruhları sarsan kederli birkaç haber,
Bunlar için hezeyan saklanacak tek kuytu.
Derbeder dünyâlarında her şey mâl-i hülyâ,
Her lahza nâsiyelerinde yokluğun eli...
Onlar için "Ebediyet" erişilmez sevdâ,
Yaşamak bin ızdırâp; çektiklerinden belli...
Kimiler: "Gidecek gelenler!" tesellîsinde,
Öyle ya bu hayatta çakır-keyf olmak gerek.!
Kimiler nefis ağında, gençlik pençesinde,
Zavallı bu hezeyânla eriyip gidecek...
Aheste öğütüyor zaman ve dinmiyor çark,
Ne işe yarar çağın huzûr tesellîleri...
Bir meçhûl ân karşımıza çıkacak son durak,
Avutmaz bu tesellî zil zurna delileri...
Tıpkı varoluş gibi bir gerçektir diriliş,
Yolunu bulmuş gönüllerin ak dünyâsında.
Bu kutlu yolculukta gâye Sonsuz’a eriş,
Ve beklenen mutluluk ölümün verâsinda...
|
Puan: 2.2222222222222 / 9 Oy
Arkadaşına Gönder 
Yazdır 
Hata Bildir
Bu şiire link vermek isterseniz aşağıdaki linki kullanabilirsiniz
Bu şiire bir forumdan link vermek isterseniz aşağıdaki linki kullanabilirsiniz