Son Sen
Küçük İskender
şiddetle ihtiyacim var beni öpmene
dudaklarin dudaklarimi hacize gelsin
dokun! dokun! dokun etime,
etimle süslensin ardiç gözlerin
akşam olup da delikanlilar siyah giydiler mi
(dişavurumcu zifir ve seni seviyorum)
turuncu soyundu mu orospu karilar ve dönmeler
bir şelale çalarim en yakin vitrin camini kirip
ceplerimde bahar şiirleri ve ilkokul ögretmenleri
en güzel sesleri çizip anahtarimin kenariyla
aglarim! aglarim ulan sana ne, sen
soyun -mumlari söndür- yatagina uzan!
süte aşki üfle!(*)
biyiklarimi kestim, kravatimi taktim, suyumu içtim
gittim(**)
gidiyorum(***)
(*) : sevda kafiyeleri arasindaki kivamli stoplazmik uzantilar degil miydi
saçlarini kizartip da seni gövdeni boşaltip çekip uzaklaşmaya mecbur
eden çekiç ugultusu ve kil buketleri--ki benim şahmerdanim senin
çocuk karanliginda yaşli bir alice'di ve harikalar diyarinda iskambil
adamlara poker borcum, sen, nasil, fakat
(**) : yagmur kadardin, prezervatiflerimizden kan emdi mesut yaşayan
meşhur yalnizlar ve meddah kronolojiler. Agzinda kanarya lekesi.
(***): muradim yaniyor. Sen oyna hayatimi ey Robert De Niro. Sen söyle
şarkimi ey hüzün: Newyork! Newyork!
Küçük İskender
|
Puan: 3 / 4 Oy
Arkadaşına Gönder 
Yazdır 
Hata Bildir
Bu şiire link vermek isterseniz aşağıdaki linki kullanabilirsiniz
Bu şiire bir forumdan link vermek isterseniz aşağıdaki linki kullanabilirsiniz