Kara
Sabriye Kavuncu
Sevdanin bile en yücesini kara kilmişlar
Kara kapli defterlere sigdirmişlar bilinmeyen sirlari
Kardaki beyazin sogunu, kara kiş bilmişler
Kara diye irklari ayirmişlar
Bir parmak üstteki beyazlardan
Yürekteki güçleri arda birakip
Bileklerdeki karalara sarilmişlar
Kimi yüregi kara insanlar
Kara çarşafa bürümüşler
Sen kadinsin anlamazsin
Kapat saçini, bacagini ve düşünen taraflarini
Deyip karalara kara çalmişlar
Ölümü de sigdirmişlar kara günlere
Soguk yüzünü ölümün, karaya eşdeger biçmişler
Sikintili, zor, meteliksiz ve bir de sevgisiz günleri
Kara gün ilan etmişler
Bir de unutmamişlar kara gün dostlarini
Sarildiysa sana bir çift sicak el
Bu ellerin kara günlerdeki dost elleri oldugunu bildirmişler
Evladini kaybetmiş analara, babalara
Yavukluyu özleyen yarlara
Çiçege hasret kelebekler gibi
Mutluluga hasret tüm insanlara karalari baglamişlar
Ardindan nice türküler yaktigimiz
Geciken kara trenlerimiz
Kara kaşli, kara gözlü
Yüregi yürekli Türk insanimiz
Ekmegimize azik, bir dirhem zeytinimiz
Nicelerini nezninde kabul eden kara toprak
Görmemizi engelleyen tek renk
Ne suçun vardi senin de
Bütün bu kötülükleri sana etmişler terk.
Sabriye Kavuncu
|
Puan: 1.8571428571429 / 7 Oy
Arkadaşına Gönder 
Yazdır 
Hata Bildir
Bu şiire link vermek isterseniz aşağıdaki linki kullanabilirsiniz
Bu şiire bir forumdan link vermek isterseniz aşağıdaki linki kullanabilirsiniz