Akşam Doluyor Gözlerime
Selçuk Bekar
Dönsün şu başım fecre kadar bâde-i aşktan:
Akşam doluyor gözlerimin rengine akşam
Ufkumda alev rengi deniz, aşka kanarken,
Mevlâna dedim orda yanan, Şems’i soran hem
Bilmez çün alev; yandığı her ân eriyor mum,
Membâa döner çünkü sular, çölde kalır kum,
Donmuş bakışım ufka inen sihre vurulmuş:
Rûhum sanırım böyle bir ânımda verilmiş
Yârânı Hudâ varlığın âfâkına işler;
Ömrün de doğar belki gurûbunda güneşler
Kim bildi sözüm; yâri bilir, dehri de bildi
Geçtikçe hayat zâhir olan zehri de bildi
Yıldızla dolûben ebedî dönse de devrân
Akşam verecek gözlerimin rengini her ân!
Uykun var, iliş kabre Hafî; dehre gücün yok
Boy ölçüşecek dehri kuran sihre gücün yok...
Dehr: Dünyâ
mef û lü/ me fâ î lü/ me fâ î lü/ fe û lün
Ankara - 2006
Selçuk Bekar
|
Puan: 3.375 / 8 Oy
Arkadaşına Gönder 
Yazdır 
Hata Bildir
Bu şiire link vermek isterseniz aşağıdaki linki kullanabilirsiniz
Bu şiire bir forumdan link vermek isterseniz aşağıdaki linki kullanabilirsiniz