Iyilik

Ziya Osman Saba

Yaşar Nabi'ye

Sabah... Ah şükrederek çikmak geceden.
Ayak bastigim kiyi, yeniden doguş.
Sabah, beliren evim, bahçeler ve sen,
Henüz uyuyan dallar, havalanan kuş.

Bu sabah bilmiyorum bu kirlar nere?
Çamlardan çimenlere dökülen sükûn.
Geçen ömrümü bana söyleyen dere,
Sessizce yaşamayi ögreten koyun.

Bir yol başliyor gibi, ümitli, rahat.
Tanrim! bu sabah içim senin eserin:
Iyilik, teselliler, merhamet, şevkat...
Içimde bir sabahin, o kadar serin.

Bilinmez sevgililerle yikanan gögüs.
Iyilik... Ürperisi vücutta ruhun.
Iyilik... Beyaz koyun, gülümseyen yüz,
Şu bahar, mavi gökler, yemyeşil sükûn.

Bu sabah gözlerimle okşadiklarim,
Herşey, bütün tabiat, agaçlar, dere,
Ey bütün sevdiklerim ve sen ey Tanrim!
Titrek elleri öpmek, kapanmak yerlere...

1937

Ziya Osman Saba	|
Puan: 5.9615384615385 / 52 Oy 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10
Arkadaşına Gönder     Yazdır     Hata Bildir
Şairin diğer şiirleri Ahret Artik Yaşamak Için... Baharı Beklerken Yazılmış Şiir Ben De Beyaz Beyaz Ev Bilemiyorum Bir Oda, Bir Saat Sesi Bir Ölünün Arkasından Bir Sokakta Giderken Bu Rüzgar Bütün Saadetler Mümkündür Çocuklugum Geçen Zaman Güz Her Akşamki Yolumda Imkânsiz Tesadüfler İstanbul Kurban Misakimilli Sokagi No.37 Nasil Anmazsin Ne Oldu Nefes Almak Nişanlılık Ölüler Rabbim, Nihayet Sana Sebil ve Güvercinler Sessizlik Yetişir
Bu şiire link vermek isterseniz aşağıdaki linki kullanabilirsiniz
Bu şiire bir forumdan link vermek isterseniz aşağıdaki linki kullanabilirsiniz